“…. maar toen ik Mamadou* hoorde roepen of ik zijn tas gezien had, wist ik dat hij nog leefde!” Het is het hilarische einde van een serieuze anekdote. Twee van de evangelisten die enkele honderden kilometers vanuit het binnenland zijn gereisd zaten in een ernstig busongeluk. De bus moest met hoge snelheid uitwijken voor een tegenligger en rolde meerdere malen over de kop. Vrijwel alle passagiers hadden botbreuken en andere verwondingen. De persoon naast Mamadou werd met een grote hoofdwond door de brandweer afgevoerd. Maar Mamadou en Ameth stapten zonder schrammetje uit de bus en verzorgden de slachtoffers.
Het is een grote bemoediging voor henzelf, en een krachtig getuigenis voor hun omgeving dat ze ongeschonden uit het ongeluk komen. Mamadou en Ameth zijn in hun dorp de leider van een kleine christelijke gemeenschap te midden van traditioneel geloof vermengt met Islam. Ze waren waarschijnlijk de enigen op de bus die geen beschermende amuletten droegen!
Toen ik na de zomer terug in Senegal aankwam zat pastor Pape al met een uitgewerkt plan op me te wachten. Drie dagen laten stond ik al de eerste lessen te geven! Tijdens mijn afwezigheid was het werk doorgegaan, en er was ernstig behoefte aan een training voor evangelisten en gemeentestichters. Een deel komt uit het binnenland, een deel uit de stad. Elke maand komen we een weekend bij elkaar voor training.
Onze situatie doet me denken aan die van de kerk in Ephese; vanuit deze grote stad werd (waarschijnlijk) de gemeente van Colosse gesticht. En toen Epahras, een van de leiders van de gemeente, training nodig had ging hij wederom op reis naar de grote stad (waarschijnlijk Rome deze keer) om de apostel Paulus op te zoeken. De grote stad heeft een strategische plek in de zending, en dat zien we ook in Dakar.
*alle namen in dit artikel zijn pseudoniemen
