Boodschappen doen, een ritje met de taxi, het lijkt allemaal zo simpel – zeker nu we Frans spreken. Maar omdat prijzen niet vast staan, is het telkens weer een avontuur.
Mango’s kopen bij een klein stalletje op straat. Ik groet de gesluierde dame in het Wolof, maar ze heeft wel door dat ik nieuw ben. Het is wel grappig dat de waarde van deze mango’s aan het eind van onze 3 minuten durende conversatie nog minder duidelijk is dan aan het begin. 200 CFA (€0,30) per stuk, zegt ze. Er zijn ook stapeltjes, een stapeltje van 2 is 500 CFA, ok vooruit. Als het lastig blijkt om voor de 1000 CFA die ik geeft wisselgeld te halen stel ik voor wat pinda’s erbij te kopen. 25 CFA per zakje. Ik wil er 4, dat is dan 200 CFA, prima. Uiteindelijk krijg ik 200 CFA wisselgeld, als ik de rekensom even herhaal komt er nog 100 bij. Mijn conclusie is dat we de eerste tijd in Senegal nog vaak teveel zullen betalen. Als ik aan het eind van de dag zie dat deze vrouw verder bijna niks verkocht heeft, vraag ik me af of te veel betalen zo erg is…
De gemiddelde wachttijd voor een taxi voor ons appartement is 10 seconden. Taxi’s rijden af en aan. Door het raampje roep je waar je heen wilt en wat je wilt betalen. De taxi chauffeur laat je dan direct instappen, of hij noemt een hogere prijs. Na een aantal dagen lukte het al steeds beter om een lagere prijs te krijgen. Ik was er behoorlijk trots op dat ik maar 2.000 CFA (€ 3,00) betaalde voor een ritje naar het centrum van de stad in plaats van de gevraagde 3.000. Totdat ik met een collega in een taxi stapte en hij maar 1.500 hoefde te betalen! Het is een sociaal spel van bieden en afdingen, waar we steeds beter in worden… In ieder geval genieten we ervan. Het woord voor afdingen in het Wolof betekent letterlijk vertaald “tijd met elkaar besteden”. En samen tijd besteden is een goed iets!
