Ndaye Fatou vertelt van haar laatste bevalling. Na een kinderwens van negen jaar was ze eindelijk zwanger. Vlak voor de uitgerekende datum moest ze met een placentabloeding naar het ziekenhuis. Daar werd ze pas na vijf uur wachten geholpen. Inmiddels was haar baby’tje al overleden en zelf had ze een bloedtransfusie nodig. Nu komt ze met pijnklachten en ze wil weten wanneer ze weer zwanger mag worden. En eigenlijk wil ze ook graag haar verhaal kwijt.
Een op de vijftig vrouwen in Senegal overlijdt aan een complicatie van een bevalling. 1 op de 6 vrouwen verliest een kind tijdens de bevalling. Al snel na de start van de zwangerenpoli krijgen deze cijfers gezichten en namen. Prenatale zorg kan veel ellende voorkomen. Toch komt maar de helft van de vrouwen in Dakar voor de minimale
vier bezoeken. De belangrijkste redenen zijn geld en de zwakke positie van de vrouw. Op mijn poli, waar de gemiddelde vrouw haar naam niet kan spellen, zijn polygamie, vrouwenbesnijdenis en huiselijk geweld aan de orde van de dag.
Voorlichting is het belangrijkste aspect van de zwangerenzorg. We geven de aanstaande moeder informatie over haar gezondheid en die van haar ongeboren kind, en over het voorkomen van problemen. Door die kennis wordt zelfs een ongeschoolde jonge moeder autonoom en sterk. Dankzij de Veenendaalse breiclub kan ik elk vrouw die 4 prenatale bezoeken brengt en de basale analyses doet, een cadeautje aanbieden. Op die manier hopen we voor 
de 40 vrouwen die we nu volgen dat de cijfers gunstiger zijn en er 40 gezonde baby’s geboren worden!
Bronnen: DHS Senegal 2011, UNFPA 2011
Foto’s: Leonie Broekstra
Wat een verdriet zeg!
Maar wat mooi dat je hier iets in kunt betekenen! Is er al een nieuwe verloskundige?