Een klein meisje loopt met een kommetje in haar hand richting de grote baobab boom op de binnenplaats van het dorp. Ze begint wat harder te lopen en te zwaaien als ze ons aan ziet komen. Ik ben met een collega verpleegkundige, die zelf uit deze regio, komt op bezoek bij mama Helen in Tiadiaye, een dorp in een kurkdroge regio. Mama Helen, de vrouw van de dominee, leidt al meer dan 10 jaar een gezondheidsproject in dit dorp. Elke week maakt ze pap voor de kinderen en praat met de moeders over gezonde voeding. Hoewel er bijna alleen Millet (een gierst soort) en pinda groeit in de streek, weten de meeste moeders nu met lokale producten hun kinderen goed te voeden. Er zijn nu andere gezondheidsproblemen waar de moeders mee zitten, zo blijkt in het gesprek dat we met hen hebben onder de Baobab.
Eens per maand bezoek ik een kliniek of gezondheidsproject buiten de stad. Het zijn initiatieven van lokale kerken die hun betrokkenheid en compassie willen laten zien aan de gemeenschap waar ze deel van uitmaken. Met name in rurale gebieden is de nood vaak hoog en goede zorg is slecht bereikbaar of te duur. Sommige kerken starten een kliniek, anderen een project voor community health, zoals mama Helen. Als kliniek Keru Yakaar willen we dit soort initiatieven vaker gaan helpen en adviseren.
In het dorp van mama Helen lijkt ondervoeding niet meer het grootste probleem, maar veel andere problemen zijn er wel. Een vrouw vertelt dat als haar kind ziek is ze moet wachten tot het paard en wagen (het enige openbaar vervoer) langskomt om haar naar een buurdorp te brengen waar een overheidskliniek is. Daar aangekomen blijkt de verpleegkundige er niet te zijn, of de medicijnen zijn niet op voorraad. Ze bedenkt zich wel twee keer voor ze dit onderneemt en dat neemt risico’s met zich mee. Een ander vertelt dat toen haar buurvrouw moest bevallen, paard en wagen zo laat kwam dat ze op de wagen is bevallen.
Ik bespreek met mama Helen wat de kerk zou kunnen doen voor de vrouwen. De gemeenteleden willen maar wat graag klaar staan voor hun dorpsgenoten. Toch is het lastig om dit probleem te beginnen aan te pakken. Samen met mama Helen bezoek ik de overheidskliniek. Het contact is goed en de eerste relaties worden gelegd. Het is een eerste stap naar betere zorg in Tiadiaye. 
