“Het is echt niet ver hoor, we kunnen wel gaan lopen”, zegt de verpleegkundige wanneer hij me meeneemt om de kliniek te laten zien. Daar achter die bomen daar. De zon brand op m’n hoofd terwijl we van sinaasappelboom naar mangoboom lopen, onderweg iedereen groetend en kippen en varkens ontwijkend. Ik kom er snel achter dat de mensen in de Casamance graag lopen… Maar voor het bezoeken en trainen van deze Christelijke gezondheidsposten loop ik graag een uurtje door de brandende zon.
In de grootste christelijke kliniek geef ik training over ondervoeding bij kinderen. Met de ervaring die we hebben opgedaan in de kliniek in Dakar hebben we een sterk protocol en programma ontwikkeld, alles volgens de richtlijnen van de WHO. De gezondheidsposten in de Casamance hebben vaak laag opgeleide personeel en dit protocol zal hen helpen goede kwaliteit zorg te geven.
Het medisch werk geeft christenen de kans te laten zien dat God niet puur een hogere macht is die angst inboezemt, maar een liefdevolle Vader die een relatie met ons wil. Een luisterend oor en aandachtige zorg spreken boekdelen in deze kleine klinieken. Voor het personeel is het werken onder primitieve omstandigheden zwaar en bovendien vaak eenzaam.
De training wordt beter bezocht dan ik had durven hopen: van vijf christelijke klinieken is personeel gekomen. Meer dan twintig man medisch personeel vult de kleine onderwijszaal; verpleegkundigen, verloskundigen en een enkele arts. Sommigen hebben meer dan tachtig kilometer gereisd om erbij te kunnen zijn. De sfeer is goed en er lijkt geen eind te komen aan de vragen en het uitwisselen van ervaringen. Wanneer Tenebou, de collega die onze gastheer is, het dankwoord uitspreekt realiseer ik me dat er meer is gebeurd dan kennisoverdracht voor betere medische zorg.
“Deze bijeenkomst heeft ons als missieklinieken dichter bij elkaar gebracht. Het maakte me ervan bewust dat als we meer samenwerken en samen bidden, we betere zorg kunnen geven en elkaar kunnen versterken in onze missie.” Het is een bijzonder moment: twintig witte jassen staan schouder aan schouder om hun beste levensjaren te geven om gedreven door de liefde van Jezus gezondheidszorg te brengen in deze groene eenzaamheid.
