De discussies lopen hoog op in de ontmoetingszaal van onze kliniek. Vrouwen bij wie de diagnose borst of baarmoederhalskanker is gesteld hebben de gelegenheid vragen te stellen aan verschillende specialisten. Er is een oncoloog uit het universiteitsziekenhuis, een diëtist, en de nationale kanker stichting. “De zorg is onbetaalbaar en mijn familie steunt me niet meer”, “mijn buurvrouw denkt dat het besmettelijk is”, “ in het ziekenhuis wordt ik steeds van het kastje naar de muur gestuurd”. Kreten van wanhoop en frustratie. Is er een antwoord?
4 februari was wereldkankerdag. In samenwerking met een liefdadigheidsstichting organiseerden we een speciale dag voor de ongeveer 45 vrouwen met kanker die deze stichting helpt. Met wat familieleden en geïnteresseerden vullen ze de wachtruimte van onze kliniek Keru Yakaar. We willen hen wat extra aandacht geven deze dag. Een gesprek met artsen, die anders vaak te druk zijn, een discussieforum en niet te vergeten een uitgebreid ontbijt en voedingsadvies.
De vrouwen, van wie sommigen van ver buiten de stad komen, zijn erg dankbaar, maar wat we doen is maar zo beperkt. Er is veel verborgen leed en psychosociale begeleiding is er niet. Als kliniek hebben we speciaal voor deze dag een zaal ingericht voor persoonlijk gesprek en gebed. Er wordt gepraat, geluisterd, gehuild, gebeden: een lichtpuntje van hoop en vrede te midden van het leven met een ziekte die, naast het fysieke lijden, vaak zoveel onbegrip en eenzaamheid geeft.
Wat mooi zo’n dag! Dat moet echt bemoedigend zijn voor deze vrouwen. Dat artsen die dag alle tijd nemen om met patienten te praten, vragen te beantwoorden, geeft ze vast het gevoel dat ze gezien worden.