“Je bent uniek, er is niemand op de wereld zoals jij. God heeft je gemaakt met talenten en hij heeft een plaats voor je om zijn liefde te laten zien in deze wereld.” De dominee drukt deze bemoedigende woorden op het hart bij het ziekenhuis personeel deze dinsdagmorgen. “Het heeft geen zin jezelf te vergelijken met een ander, want jij bent jij. Als je de rol die God voor je heeft niet vervult is er echt niemand anders die het doet.” Hoe waar dit is en hoe waardevol de rol is van de ongeveer 60 verpleegkundigen die grotendeels het Bongolo ziekenhuis draaiende houden blijkt in de loop van de dag.
Momenteel houd ik me bezig met consultvoering op de algemene polikliniek voor volwassen en de eerste hulp. Het is mooi om hier mee te mogen helpen, er worden echt levens gered. De middelen zijn erg basic, maar de werksfeer is goed.
Een 80 jarige man reisde 3 dagen vergezeld door zijn zoon, met benauwdheidklachten. Waarom deze lange reis? “Ik ben op zoek naar goede zorg. In dit ziekenhuis hebben de mensen nog plezier in hun vak.” Een jonge vrouw komt uit de hoofdstad. Al het onderzoek is al gedaan. HIV en TBC heeft ze, nu ook een grote huidtumor erbij; doodziek. Ik leg haar uit dat de opname in elk geval 2 maanden zal zijn ivm de TBC behandeling. Ze lijkt rustig en voorbereid en ze straalt moed uit.
Er zijn veel TBC patiënten, een dankbare groep die vaak opknapt. Sommige patiënten hebben wat te hoge verwachtingen. “We zijn hier in de bush, mevrouw, er is hier geen scanner.” Legt een verpleegkundige geduldig uit. Ook een vrouw met een uitgebreid baarmoederhalskanker kunnen we niet helpen. Wel is er begeleiding door pastoraal werkers. En soms is er een onverwachte verrassing, zoals een man met myasthenia gravis (een zeldzame spierziekte) die weer in staat was zijn ogen te openen na behandeling.
Al met al een afwisselende en leerzame plek om te zijn. En hier mag ik, midden in de jungle, mijn eigen unieke rol vervullen.
