Op de meest westelijke uitstulping van Afrika ligt Dakar. Bijna volledig omgeven door zee leven 2,5 miljoen Senegalezen in wat wel de hoofdstad van West Afrika genoemd wordt. De stad bruist en bloeit, op een buitenstaander kan het chaotisch overkomen. Maar op cultureel, academisch en politiek gebied is Dakar the place to be.
Senegal is een kruispunt van culturen en geloven maar dit zorgt niet voor instabiliteit. In tegendeel, sinds de zelfstandigheid in 1960 staat Senegal bekend als een van de stabiele landen in de regio. Met ongeveer 40% zijn de Wolof de grootste bevolkingsgroep. Hun taal wordt ook door vrijwel de gehele bevolking gesproken. Andere etnische groepen zijn de Sérèr (16%), de Peul (deze nomadische stam beslaat 13% van de bevolking), de Toucouleur (10%), De Diola (10% in het zuiden van het land die strijden voor onafhankelijkheid). In Dakar wordt dit veelkleurige gezelschap aangevuld door Libanezen, Chinezen en mensen uit andere West-Afrikaanse landen.
Qua gezondheidszorg en economie gaat het beter dan in omliggende landen. Desondanks is de nood op deze terreinen ook in Senegal overweldigend groot.
Senegal is uniek in haar beleving van de Islam. Mystieke Islam (Sufi), Orthodoxe Islam en animisme zijn hier verweven tot één wereldbeeld. De verschillende broederschappen en geestelijke leiders (Maraboes) leggen andere nadrukken, maar weten deze drie invloeden moeiteloos tot de dagelijkse geloofspraktijk te vertalen. 94% van de bevolking is Moslim en behoort tot een van de broederschappen. De Mouradin (eind 1880 gesticht door Sjeik Amadou Bamba Mbacké) en de Tidjania (begin 19e eeuw gesticht door El Hadj Malick Sy) zijn de grootste broederschappen. De Mouradin kenmerken zich door onderwerping aan de Maraboe, mysticisme en de hoge arbeidsethos. De Tidjania zijn meer beïnvloed door de orthodoxe Islam.
De broederschappen bepalen voor een groot gedeelte het dagelijks leven van de Senegalees. Dit is zichtbaar in de vernoeming van kinderen naar Maraboes. Ouders stellen hun kinderen ook vaak in dienst van de Maraboe. Deze kinderen worden Talibée (discipelen) genoemd. De Maraboe geeft hen Koran onderwijs in ruil voor arbeid. In de steden leidt dit tot grote groepen bedelende kinderen langs de kant van de weg. Een dag na zijn herverkiezing ging president Abdoulaye Wade naar de stad Touba, waar de belangrijkste Mouradin leider woont. Wade knielde voor hem en kuste zijn hand. Het mag duidelijk zijn dat politiek en religie diep verweven zijn.
